Beruchte gevangenen: Mooie Tinus

Van glazenwasser, stucadoor, souteneur, beroepsgokker, koppelbaas, makelaar en heroïne-importeur was hij opgeklommen tot ongekroonde koning van de Haagse onderwereld: Tinus Fens, alias Mooie Tinus, had een geschat vermogen van dertig miljoen gulden toen een huurmoordenaar in 1986 een eind aan zijn leven maakte.

Door JAN LIBBENGA

Zijn naam had hij te danken aan zijn parelwitte tanden in een zon gebronsd gezicht, hoewel hij in Marbella of Fuengirola graag flaneerde in een oude spijkerbroek en op een paar afgetrapte sandalen.

Tinus Fens, geboren op 4 april 1945, groeide op temidden van de prostitutie. Zijn oma exploiteerde al bordelen aan de Haagse Katerstraat, die hij later zou overnemen na drie jaar Hogere Burger School en een kortstondige loopbaan als glazenwasser en stucadoor.

Met zijn oudste broer Frans werden ook andere activiteiten ter hand genomen. Afpersing, geweld, een eerste gokhuis aan de Gheynstraat en in de hoogtijdagen van het koppelbazentijdperk ook veel dubieuze transacties rond nep-B.V.'s.

De grote winsten kwamen toen Tinus zich ook met de heroïne-import ging bemoeien. Op februari 1978 werd hij daarvoor aangehouden en na een monsterproces overgebracht naar de penitentiaire inrichting Esserheem.

De Joegoslaaf Slobodan Mitric, beter bekend als Karate Bob, maakte uitvoerig kennis met Tinus tijdens zijn detentie in Veenhuizen. Mitric schreef daar een boek over: Nederland's Maffia. 'lk ben de koning van de Nederlandse maffia', zei hij steeds. 'ledereen moet doen wat ik zeg en elke verrader maak ik koud', verhaalt Karate Bob. 'Ik waarschuwde hem: Tinus, je kunt niet iedereen doodmaken. Er zal een dag komen, dat iemand jou gaat pakken en dan kan geen mens ter wereld je meer helpen. 'Ik ben onsterfelijk', zei hij toen. 

Fens kon zijn zaken blijven controleren door de vele proefverloven, die hem werden verleend.
Volgens Karate Bob had Tinus een Rotterdamse rechercheur plat, die hem tegen grof geld telkens voor verhoor meenam naar de Maasstad. De directeur van de strafgevangenis Esserheem erkende later dat de frequente reizen van Fens naar Rotterdam ook bij hém argwaan hadden gewekt. De directeur, die had gehoord dat Tinus voor elk 'verhoor' tienduizend gulden zou hebben betaald, informeerde de Criminele Recherche Informatiedienst.

Meer over Veenhuizen en de gestichten in het boek Paupers & Boeven.