Gevecht om tv op de cel

Precies 40 jaar geleden ging een aantal gevangenen in Norgerhaven in staking omdat ze televisie in hun cel wilden en de Kerst wat draaglijker wilden maken. 

Door JAN LIBBENGA

De gedetineerden wilden dat de minister van Justitie een spoedbeslissing zou nemen over de televisietoestellen, zodat er nog tijdens de Kerstdagen in de cellen tv gekeken kan worden. Justitie was daar geen voorstander van: zo was er de vrees dat er allerlei verboden zaken in zouden worden verstopt.

Daarnaast zouden toestellen gevaar kunnen opleveren voor de gedetineerden, was de redenering. Langgestraften (meer dan een half jaar) mochten wel eenvoudige radio-apparatuur in hun cel hebben, omdat de lading electriciteit daarin veel kleiner is. Volgens het ministerie van justitie nam het tv-verbod zowel de gedetineerden als de bewaarders in bescherming tegen 'eventuele ongelukken'. Gevangenen mochten overigens wel in gemeenschappelijke ruimten televisie kijken, echter niet langer dan tot half tien ’s avonds.

De gevangenen stapten november 1981 zelf naar de rechter. De Asser rechtbank gaf de 54 gedetineerden die een zaak tegen de Staat der Nederlanden en directeur Van Tuinen van Norgerhaven hadden aangespannen echter geen gelijk.  

In verscheidene gevangenissen liepen reeds procedures bij beklagcommissies, waaruit de redelijkheid van tv in de cel blijkt. Vooral de maand december was zonder televisie voor langgestraften erg zwaar.
 
Veel gedetineerden hadden al een televisietoestel naar Veenhuizen laten komen. Ze mochten echter niet in de cellen geplaatst worden. Het ministerie vond dat ze moesten wachten op de uitspraak van de Centrale Raad van Advies voor het Gevangeniswezen. Die had inmiddels beslist dat er in de Alkmaarse gevangenis Schutterswei wel in de cellen tv gekeken mag worden.

De harde opstelling van de gevangenen leek te helpen. Een dag voor kerst werd tijdens een spoedbijeenkomst van de gevangenisdirecteuren in Den Haag dan toch besloten dat een tv op de cel werd toegestaan, iets dat veertig jaar later eigenlijk heel normaal is. 

Foto Anefo archief

Meer over Veenhuizen en zijn geschiedenis in het boek Paupers & Boeven.

Reacties