Door JAN LIBBENGA
En hoewel de Belgen flink lastig konden zijn, zij waren met weinig tevreden. had de directie de handen vol aan de eigen bevolking. Die was al dagenlang geprikkeld door het 'onoordeelkundig optreden' van een nieuwbenoemde zaalopziener. Die had op de verpleegden gescholden, hen slampamper had genoemd, waarop enkelen ook tergugescholden hadden.
De zaalopziener trachtte op een maandagochtend twee belhamels met behulp van de rijkspolitie in arrest te nemen, doch slechts een hunner ging gewillig mee. De ander verzette zich hevig en bracht, met behulp van zijn lotgenoten, de zaalopziener in het gedrang, zodat deze door een rijksveldwachter moest worden ontzet. De directeur van het gesticht gaf daarop hevel, de andere verpleegde ’s middags naar de cel te brengen. Vergezeld van de zaalopziener en rijksveldwachters, liep hij het binnenplein op, en gelastte de verpleegde naar voren te komen, wat deze beslist weigerde. Deze verweerde zich en verwondde een rijksveldwachter aan het hoofd.
De sitiatie werd zo dreigend dat de directeur het nodig achtte van zijn revolver gebruik te maken. Hij loste een schot en verwondde de verpleegde aan het achterhoofd. De kogel schampte echter af, ging door de pet van een andere verpleegde en trof vervolgens nog een derde in de hand. Het slachtoffer viel direct neer en moest per brancard naar het centraal hospitaal worden vervoerd. Het volk was zo woedend, dat de directeur spoedig een goed heenkomen moest zoeken.
De boofddirecteur wist de bevolking uiteindelijk tot kalmte te brengen. Van elke zaal mocht tegen den avond, een drietal mannen hij hem in de regentenkamer komen. De verpleegden eisten zeer streng onderzoek, wat de hoöfddirecteur hen natuurlijk vast beloofde. Voorzichtigheidshalve heeft de directie een I2-tal landweermannen (krijgskacht) van het detachement hij het vluchtoord Veenhuizen ontboden.
Meer over Veenhuizen en zijn verleden in het boek Paupers & Boeven.
Reacties
Een reactie posten